İçimizde çocuk büyütürüz.
Biz büyürüz.
Çocukça sakınmalarımız bundandır; buluta mahcupluğumuz, suya hasretimiz.
Biz büyürken içimizdeki çocuk, çocuktur daim.
Tezat.
Biz büyürken çocuğu görmezden geliriz de bir tohumun filize durması gibi anzısın bir sebeple uç gösteren çocuğa sarılırız umarsız. Limandır bize. Sabırdır. Dergahtır. Huzur.
Duamız bu çocuğun "modern"e mağlup olmaması.
İyi ki varsın çocuk.
Çocuk ellerinde buz kokusu.
Buz üstünde büyüme korkusu.
15 Kasım 2011 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder