Dağılabilirsiniz

Yolculuk bitti dağılabilirsiniz…

Öksüren çocukta kaldım.
Maziye yaslanma ihtimalli dedede.
Denize bakamadım utangaç gençler gibi.
Sıradan bir insan olmak...
İşte bunu hiç beceremedim.

Şimdi ve her zaman.
Yanılın yanılabildiğiniz kadar

Tamam.
Göz göze gelip dostluk namına yanılacağım.

Dağılalım.
Kuşlara gidelim Üstad... Masumiyetin remzlerine. Belki yakamıza yapışan şehrin kem gözleri ile paçalarımızdaki sahte temizlikten arınırız biraz. Dağa çıkalım "Heyyy... " diye naralar atalım, kağıttan bir uçak atar gibi gökdelenin bilmem kaçıncı katından. Sürü yayan bir baba değilse de bekleyenimiz var "dışarıda"...

Ne diyordum ben?
Sayıklamamnın sırası mı şimdi?

Ne demiştim bir zamanlar:

Kapılar bir tılsıma bakar. Ya açıl susam açıl dersiniz ya zemzem tadında bir "bismillah"...
Açın ve dağılın.
Sağdan buyurun.