Gelen

Akşamla geldi, gece sabaha kadar zorladı kapımızı.
Kuytulara tekmil verdirdi, arkasızları sardı, silkeledi, hırpaladı.
Aslında beklenendi de sesimiz soluğumuz çıkmıyordu korkusundan.
Korkumuza değdi.
Gürül gürüldü.
Bir tek yaprak koymadı melankolik yüzlü ağaçlarda.
Toprak süpürülmüş evdi.
Vay...

Dağlar şimdi rüzgarın ardından koşup gelen karla kucak kucağa.
Rüzgar kara değip geliyor.
Tenimiz buz.

Tekmiline birden şükür.