Siyasiler grup toplantılarında konuşuyor. Gürül gürül akıyor metinli konuşmaları. Salondakiler, genel başkanlarını huşu ile alkışlıyor, kendilerinden geçiyorlar. Başkanlar, alkışı aldıkça coşuyor. Kıvama geliyorlar az sonra. Az sonra ağızlardan ne çıktığının farkında olmadan / metinler unutulup / omuzlanıyorlar. Muzaffer bir komutan. Galip bir güruh. Kapı gibi duran sıkıntılarıyla halk.
Siyasiler, cuma hutbelerini okumadan minbere çıkan imamlara benziyor.
Rüzgar iyidir de ayağı sabit olmayanı da alır götürür. Hem unutmamalıyız ki her giden iyi, her gelen kötü değildir.
Anekdot: Ünlü bir Fransız yazarına sormuşlar:
-Bir politikacının yaşayıp yaşamadığı nasıl anlaşılır?
Şöyle cevap vermiş:
-Ağzına bakacaksınız. Kapalıysa ölmüş demektir!..
Ağzı olan konuşuyor diye reklam vardı bir zamanlar. İleri geri konuşanlar için bundan alası olamaz sanırım. Mesele parti tabanına mesaj vermek, söz dalaşında üstünlük elde etmek ve söz yarıştırmak olabilir. Lakin siyasiler "Hak - adalet" ekseninde bir şey savunmadıkça konuştuklarının irabdan mahalli yoktur.
Galiba şu bizim payımıza düşendir: "Ümmid iledir cihanda her şey"
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder