Kendimiz

Niçin?
Niçin en çok gençlik çağımızı anarız diye düşünüp duruyordum?

Yanlış anlamalar ve anlaşılmalar,
Çocukça acılar,
Susmalar,
Savunmasızlığımız,
Bağlılıklar,
Karşılıksız aynalar,
İsyan,
Yere düşmeyen gölgeler,
Sitem

...

"Kendimiz" olmak uğraşımızla ördüğümüz bu çağı anmayıp da ne yapalım?
Diye fısıldadı bir kuş.
Bir bulut alkış tuttu.
Toprak bilgece gülümsedi.
Söz kalbe kondu.
Huu.