Şimdi

Kirli ellerle ovdular bulutları.
Bulutlar siyaha kesti.
Uzun ve boş bir vadiden kararan geceye kuru öksürükler karıştı.
Gökler ses verdi. Yaşlı ve solgun, ıslak ve tenha, ağır ve aksak simalar serpildi peşi sıra.
Sağanak boynunu büken kızın saçlarından aktı.
Geceydi.

Bütün pencereleri güneş gören acının, zorunlu seçmeli hasreti başlıyor şimdi.

Sıkıca tuttuğum nefesi denize salıverebilirim şimdi.

Yağmuru ve kara bulutları ve öksürükleri kapının önündeki salkım söğüdün en uç dalına bırakarak eve döndü.

Öte bahçelerin sakinleri derin bir sakinlikte nefeslendiler.

Mavi demlikte kaynayan çay...

Şiir.