Uzak göğeriyor paramparça kelimeler gün batarken
Koca bir hüzün aksi bir dedenin sakalında gün
Hüzünle konuşuyor sonra ömrün harici kalbi
Tepelerden akıyor yalnızlık kan revan, öksürüyor aşkla,
Şey diyor eleğimsağma, şehrin kulağında çınlıyor şey
Suskun bir şair kırıklığıyla moderne evriliyor gönül
Üşüyor kelimeler, uzak üşüyor, kelamsız gün...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder