Ahvâl

Yaklaşık bir sene önce, 

haydi bir çay içelim der gibi, 

şu yoldan gidelim kararında olur gibi,

bırakın olduğu yerde dursun diye düşünür gibi başlangıç için daha kolay olur düşüncesiyle  rika harfleriyle kendimi kalem, mürekkep ve kağıda talebe kıldım.

Her şeyde bir hayır görmeyi rahmetli anamdan öğrenmiştim. Boş durmamayı satırlardan öğrendim. Besmele ve abdest ile çıktığım bir yoldu. Zafer değil sefer der her zaman kalbimde hızla atan damar. Bir seneye yakın yürümüşüm. Hiç aklıma gelmez sandığım bir yürüyüş.

Ne yapıyorsam şahsi işlerde daha memnun ve daha mutlu oluyorum. Sanırım hat meşgalem de buna münasip düştü. Yazıyorum. Meşk ediyorum. Yazdıkça huzur buluyorum, bir dingin deniz kucaklıyor beni. Bir yağmur şefkati, bir güneş mutluluğu... 

Rika kendimi kalem, mürekkep ve kağıda talebe kıldım. Yaptığım işte bir hocanın tedrisatindan geçmenin ne derece önemli olduğunu da biliyorum. Bakalım ne kadar gitmek kısmet olacak?