sivil yüreklerle konuşur kuşlar

sivil yüreklerle konuşur kuşlar
ki aslolan sivil yürektir dudaklara taşacak
ne varsa soylu, modern, serkeş...
ne varsa kirlenen dünya misâli berhava
pak pınar gözleri yüreğimize yansımayan
sivil ve samimi arkadaş.

yüksek perdeli komutların aynasıdır dünya
kâh yatıp sürünen kâh kokteyl salonlarında
bizse bir su başında ayaklarımız
temiz toprakla uyuşan ayaklarımız
şehadetle mirasıdır gözyaşının
mısraında vezindir yüreğimizin baharında kafiye

başaktan dökülen tanelerdir ve bahar
yücelerden kaynayıp da salınan ve çırpınan
aşk sesleriyle kapımızı çalar
zeval vakti kıpırdayan yürekleriyle kuşlar
susulan ve şerh düşülen tarihiyle çınar
sivil bakışlarıyla gece ve gün
şehre sığmayan isyandır yürekte
bir haber gibi
yahut can alıcı muştu:
"şehir özgürdür ve fakat insanlar asla"

yağmurun toprağa sarılışı var ya
bir güvercinden bir telek var ya emanet
hani bir gece yarısı yıldızlarla uyumak
ve şiirlerine kulak kesilmek yeşilin, mavinin
var ya, şehirdeki resmiyetten uzak, var ya
samimi, dostâne, vefâlı
dayanılmaz özgürlüktür
üniformalı moderne karşı