Vefa ekmek

Her şeyi fazlasıyla yaşıyoruz.
Öfkelerimiz, kinlerimiz, aşklarımız, heveslerimiz... Yer yurt almaz miktarda arzularımız. Hep daha fazla, hep daha... Modernizmin köleleri olarak damarlarımızda dev iştihalar, doyumsuz ve bitimsiz hevesler, çabucak eskitilen istekler nefes alıyor.
Her şey bizim olsun istiyoruz.
Herkes bizi sevsin.
Hepsi bizim...

Münferit sınırlarımız içinde bir tek dostlar ve dostlukları sayıyla belirtmiyoruz.
Kemmiyet değil keyfiyet diyoruz meselemiz dostluk olunca.
Dostum diye basıyoruz bağrımıza. Başka söze mahal bırakmadan dostum.
Dostum.

Bir de vefa sevdalıları vardır. Her fırsatta arar sorarlar dost bildiklerini. Kapının ucundan olsun ses verirler, teşekkürlerle ışılar gözleri...
Eski öğrencilerimiz, mezunlarımız ekseriya böyleler.

Ne güzeldir aranmak, sorulmak.
Ne güzeldir vefa ekmek yüreklere.
Vefanın büyüdüğüne şahit olmak.