Bir zamanlar

Eskiden iftar dendi mi aklıma çay ve sigara gelirdi.
İki uzun soluklu arkadaş, iki yaren.
Alelacele içilen çorba ile sofradan el çekip bir elde çay diğerinde sigara asıl iftar yapılırdı.
Zordu tabi. Her yerde içemezdik. Mesela büyükler vardı. Zaman azdı. Filan.

Hatıralar heybesine atıp halı dürer gibi dürdük o günleri.

Şimdi de bir çorba ile iftar edip sofradan kalkıyorum ama istikamet önce akşam namazına sonra yeniden sofraya. Üzerine birkaç bardak çay. Hepsi bu.

Gerçekten bu.

Hani şu "sigarayı bırakamam" diyenler var ya çok gülünçsünüz.

Sizlere sevgili Ali Ayçil'in Uzun Samsun İçenler Aşireti isimli nefis yazısını tavsiye ediyorum. Önce okuyup gelin ve sonra günde iki paket uzun samsun içen birinin nasıl sigarayı bıraktığını anlatayım size.

İftar vakti.
Allah kabul eylesin.
Dumansız ve imansız düşünemeyenler, imanınıza mukayyet olun. Duman ha var ha yok bilesiniz.