Göğe Bakalım

"İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım"
İkimiz olmasak da ben bütün insanlar adına sevinebilirim göğe bakalım.
Haydi bir daha bakalım, daha bakalım, bak...

İşte gök orada hem elimiz değecek kadar yakın hem ensemizde.
Öyleyse mesele değil ırmakların göksel bir şölen altında ve aşk sessizliği ile akışı.
Bak buna da sevinebiliriz.

Çünkü biz ne bir ırmağa ayaklarımızı sallıyoruz
Ne ellerimiz ellerimizde
Göğe bakalım.

Hem bir sahile taşınan suyun tadını biz nasıl bilelim geçip giden yıllar altında.
Gök altında.
Göğe bakalım.

Bize ayaz, bize kuru, bize acı...
Kuruyan gökler değil aşkım, üzerimizdeki modernliğin mantosu ruhumuza sirayet ediyor.
Bir tek gökler ufkumuzda.
Şemsiyesiz bakalım göğe.

Olur ya yağmur yağar, kar yağar, aşk yağar...

Biz o kadar çirkiniz ki küslüğümüz ile yağmur diniyor, kar duruyor, rüzgar...

Koskoca dünya tarlasında küçücük göğümüzle değil koskoca gökler altında "göğe bakalım"...

Çünkü yıllar geçmiyor azizim, yıllar geliyor.
Büyümüyoruz, bitiyoruz.
Bu binalar, bu taşlar, bu makinalar... Bunlarda ne var bilmiyorum. Dilim lâl. Sonra...

Başımız üstünde gök varsa mesele kalmamıştır.
Varsın yenisi olsun günün;
Göğe bakalım.

Göklerden başka ne var bizim olan?