Hayal

"Bozgunda Fetih Rüyası" gören birisi için "hayal" kelimesinin çok fazla karşılık taşıması normal olsa gerek. Yahya Kemal "İnsan âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar" derken de hayal üzre ve hayal içre yaşarken de o uzak, o avucumuzdan kaçıp giden ve asla geri dönmeyecek olan, o ait olduğu zaman ve mekanın güzelliğini içinde barındıran bir "mazi"nin çıkmaz sokaklarında dolaşıyordu sanki. Gerçeğin karşısına çıkarılabilecek en büyük hasım "hayal"den başka ne olabilir ki?... Bir yekpare güzelliğin son sesi, son nefesi Yahya Kemal hayalimizde hep o güzelliklerle yaşıyor...

Geçtiğim sokaklarda "mazi" arıyorum. "Hayal" ile gidip geliyorum yaşanmışlıklara.
Genzime değen ne var?
Birkaç sima, birkaç an...
O kadar yaşanmışlık nerede? Yaşadıklarım, yaşandıkça yaşlanıp gidiyor.
Hep "rüya" kalıyor şimdi bize. İşte Yahya Kemal'i bu noktada basıyoruz bağrımıza.

Sokaklar yaslı, mekanlar hüzünlü, suratlar asık. Hızla uzaklaşıyoruz "bildik" limanlardan.
Yol, karanlık.