Hülasa

Bir gün devrildi mi gecenin yalnız yüzüne doğru, zamanın çarkına bağdaş kurup giden günün hülasasına koşulmalıdır.
Derde dokunan bir merhametten uçan kuşa medet sunan tebessüme, yürek kaneviçesinde ilmek ilmek dokunan elyazmasına, gözyaşına, ahrara, deruniyete, mısraya, güne, yağmura, ellere... uzanabilmek.

Bir gün bağrında, bir gül kalmalı elde.
En azından bir gül.
Ki yüreğin teskinine bedel ola...

Yoksa gün katarı simsiyah izdüşümüyle ışığını sürükleyip gidince nedamet yalazları dilimize ah işler; bize vah kalır.

Durma sefer et diyâr-ı Kalb’e
Cân baş ko reh-güzâr-ı Kalb’e

Galip Dede