Zamana Tanıklık

Zamana tanıklık eden fotoğraflar vardır.
Bir fotoğraf, birçok kelimenin yerini tutar; belagatın, fesahatın, meaninin tılsımlı dünyasına, renklerin albenisine ihtiyaç duymadan söyler kalbindekini. Kalp konuşur, dil susar. Kalp konuşur akıl susar. Kalp kalbe konuşur. Kalbi erken büyümüş bir çocuk konuşur.

Zamana tanıklık eden fotoğraflar vardır.
Bembeyaz saçlarla bakılır simsiyah düşüncelere. Bir çukur, bir çukur daha... Çok çukur, çok çukur daha. Susmanın farz olduğu zamanlara tanıklık eder bulutlar. Kuşlar ölür, çocuklar ölür, insanlık ölür. Küçücük bir bedeni nasıl alır bu kocaman çukurlar. Bir çocuk annesiz nasıl büyür çukurda? Ya çocuklarını bir çukura sığdırmış anne nasıl nefes alır? Çocuk ölümle konuşur; insanlık kör olur.

Zamana tanıklık eden fotoğraflar vardır. Ayna olurlar suratımıza.
Bir bomba düşer şehre. Suratımızda ayna.
Canı yanan çocukların gözyaşları vurur aynaya. Çalınmış gözyaşları alışkanlıklarda.

Zamana tanıklık eden fotoğraflar vardır. Suskun. Ses verip seda beklerler.
İnsan ararlar.
Nerede bulunacaksa?..