Bir yerlerde, biliyoruz.
Biz bakmasak da orada, göksel şölen mekanında, göz mesafemizde...
Biz görmesek de o bizi görüyor.
Bir bulutla, bir güneşle, bir su damlası ile, bir kar tanesi ile, bir kuş ile, bir esinti ile...
Göksüzlük, şehir yanımızda mesai saatlerimize endeksli... Okul, zil, koşturmaca, maaş, fazla mesai, banka, çek, kredi kartı, çocukların servisi, sınav...
Göklü yanımız hafta sonlarına, mesai sonralarına mahkum.
Göğü gözlerimizden uzağa değil gözbebeğimize yakın tutmalıyız oysa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder