Kol Kola Gidiyor

Akla takılan bir an gibi hazan. Ne geçiştirivermek mümkün ne esrikliğinden kurtuluş. Alışılmışı muhteşem bir imge ile tersyüz ediyor. Alışılmış kendi çaresizliği içerisinde kalıyor. Hikayenin serencamını büyülü kılan bunu, fark ettirmeden yapıyor olmasında. Gelmiyor gibi geliyor. Bakmıyor gibi bakıyor. Bilmiyor gibi biliyor. Sonra birden manzara bu. Ya içimizin manzarası nasıldır?  

Şairin dediği doğru:

Dedim ya… Eylül’dü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin. (Cemal Süreya)

Turgut  Uyar diyordu, oradan biliyorduk Eylül'ün toparlanıp gittiğini, Ekim'in de bu gidişle gideceğini. Kasım sırada imiş meğer. Hüzün ve hazan kol kola kimsesizliğimizi alıp yola koyulmuş bile.