Berat

Kar yağıyor ve adına rahmet diyoruz. Akşam oluyor bu da rahmet diye biliyoruz. Bir dost arıyor kandil tebriği için. Kim bilir belki en son bir önceki kandilde konuştuğumuz dost. Dostun olması da rahmet değil midir? Kandil bize rahmet sofralarını hatırlatıyor. Hep rahmet içreyiz hep nimete gark oluyoruz. Elhamdülillah. Bir de şiir okuyoruz kar yağarken. Belki şiir birikiyor içimizde. Rahmet birikiyor lapa lapa.

"Dünyaya alışan şiir yazamaz" diyor sonra şair. Selam baş üzre deyip kar üstüne seriyoruz seccadenin şefkatini.

Kandilinizi tebrik ederim.

Niçin muallim oldum?

“Seyyah” müstearıyla pek çok gezi yazısı yazan, “İstanbul Erkek Lisesi”nin meşhur hocası Hakkı Süha Gezgin’in 1925’te Resimli Ay Dergisinde yayınladığı “Niçin Muallim Oldum?” başlıklı, “idealist öğretmen” portresi çizen yazısı

Gazze

Mevsim yürüyor.

Dünya yürüyor.

Ölüm yürüyor.

İnsanlar yürüyor gecenin üstüne. Şehir kararıyor. Yağmur ve kar kararıyor. Gazze bir şehadetle daha parlıyor. 

Rahmetle

Asya'da Beş Türk'ü Okurken

 

Birkaç aydır kalın kitaplarla hemhal oluyorum. Bile isteye bir tercih değil bu. Kitaplar kitaplara götürüyor; bir okumadan başka bir okumaya seyrediyorum. Yakın zamanda tekrar okuduğum "Yılların İzi"nden aldığım lezzet şunu bir kez daha ortaya koydu ki biyografi, hatırat türü kitapları daha severek daha hızlı ve daha verimli okuyorum.

Velud yazar Beşir Ayvazoğlu'nun "Ataç"ını da çıkar çıkmaz aldım. Bir solukta okudum. Ayvazoğlu çok beğendiğim ve araştırmalarına çok itimat ettiğim bir yazar. Birçok biyografisini okumuş olmanın alışkanlığı ile "Ataç" elimden düşmedi. Buna sebep biraz da Ataç'la ilgili başka okumalarımın olması etken oldu diyebilirim. Özellikle "Eşlerine Göre Ediplerimiz"de Sermet Sami Uysal'ın verdiği ve derslerde akılda daha kalıcı olması için sıkça kullandığım "dedikodu" malumatı bir de Ayvazoğlu nasıl bakmış Ataç'a merakı ile okuttu eseri.