Ben şiirin düzyazılaşmasına razı değilim. İçim elvermiyor, sanki şiirin kendinde var olan esrarı kayboluyor, tılsım köşe bucak kaçıyor... Şiir, şiir gibi olmalı diyorum kısık da olsa sesim.
Ben düzyazının şiirleşmesine de razı değilim. Yazı ciddiyet istiyor, ağırlık ve otorite arzu ediyor. Düzyazı sanki asık suratlı babalarımız... (O babaların yerlerine biz geçiyoruz artık)... Yok diyor da başka bir hal çaresi bırakmıyor düzyazı...
Ama kardeşim ben "mensur şiir" diye maruf ve ta Halid Ziyaların, Ahmet Haşimlerin zamanından kalma türe bayılıyorum. Okuması da yazması da keyf veriyor bana. Keşke diyorum böylesi yazılardan sonra, keşke, ben de böylesi metinler yazsam... Keşke.
Tamam da Hocam mensur şiire ne diyeceğiz şimdi?
Şiirin düzyazı hali mi?
Düzyazının şiir hali mi?
Galiba en iyi cevap "ismin yedinci hali..."
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder