Gündönümü

Gündönümü.

Bir Sezai Karakoç kitabı ismi kadar güzel.

Gündönümü.
Dün takvim yaprağında yazıyordu.
Nasıl da habersiz geliverdi. Gelişinden çok kendime hayret ettim. Günler önceden söylemeli, ebem dedem hesabına kulakları kapalı insanlara bilgiç tavırla işte ben bildim mi böyle bilirim demeliydim.
Kibirden koruyan Allah'a hamd olsun.

İnsanların da senede bir kaç kez "gündönümü" olmalı. Kozasından sıyrılan ipekböceği gibi, alışkanlıklarımızdan, kötü huylarımızdan, üzerimize sinen çağdaş esas duruşlardan bir çırpıda sıyrılma günlerimiz olsa. Gün bize dönse biz özümüze.
Güne baksın kalbimizin suskun yanı.

Ve söz düşsün Mevlevi'den:

“Hele bir düşünceler aleminde genişle, daral, uzaklara git, yakın yere gel, dön dolaş ey gönül”

Gün döner, aşk döner, ömür döner, ölüm döner...

Sonra konuşuruz pencereden sığan dünyaya bakarak.

“Benimsin artık, seril rüyalarıma kendi rüyanla…” (Pablo Neruda)

Günün önemine binaen:

Süse pek heveslidir âh o garip bıçkınım
Zemherinin düşkünü beyaz giyer kış günü (Âşık Râzî’den).