Şükür

Toprağın en mes'ud zamanı...
Böğründe bel, yanağında su, ellerinde türlü nebatat.
Toprak dört cüzden yalnız baharda hız rekorları kırıyor. Bitkileri besliyor. Dal üzre dal, çiçek içre çiçek, sürgün üzre sürgün... Kaç gün önce idi; çıplaktı ağaçlar, çiçekler, leylaklar...
Kaç gün sonra idi; birden patladı gözler, goncalar, tohumlar...
Kaç gün içinde?

Belki upuzun bir haftadır yağmurlarla yıkanan yeşile dönüşü tabiatın.
Dal, toprak şükür ediyor
Dağ, taş...
Güneş, bulut; yer, gök...

Şükür...

"İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine" - Edip Cansever

İşte toprak. Kendinden kendine.