Güz hür

Tarık Tufan diyor:

İnsan bir kere âşık olmaya görsün.
Her şeyi sevdiğine yormaya başlıyor.
İstanbul’u da sana yoruyorum, sonbaharı da…

(Hayal Meyal)

Ben sonbaharı kime yorayım.
Yağmuru, rüzgarı, kararan gökleri, sıcağa özlemi, melankoliyi kime yorayım ben?
Yaslanacak köpüren bir denizim yok.
Dizler dermansız, gözler fersiz, yürek tek ü tenha.

Ne İstanbul okşar saçlarımızı ne som-bahar.

Güz hürdür.
Hür olmak güzlük.

Hazin şeyler nereden çıktı şimdi ey aşk!..

Mesai yorgunluğundan mesuliyet duygusuna hamallık ederken yakacak kaygısına mağlup güzün eteklerine kim bakar?