Ahmet Hamdi'nin mezarına bakarak okuyorum kelimeleri.
Yaşayan kelimelerle ölüler konuşuyor.
Bakın ne diyor:
"Sana biraz havadis: Geçen akşam Yahya Kemal’i gördüm, yanında Muhip de vardı. Sofraya:
Bezm-i safâya sâgar-ı sahbâ gelir gider
Gûyâ ki cezr ü medd ile deryâ gelir gider
beytini okuyarak geldi, biz derhal komplimanı yapıştırdık: “Bu sizin gelişiniz beyefendi!” dedik ve iyice dalkavukluk ettik.
Üstad sarhoştu, açıldı. Sağa sola bastı küfürü. Nihayet bir yarım saat kadar da bizim nesirleri medhetti, sonra “şiirden vazgeçin” dedi. “Onu yapmayın, o benimle bitti. Müsaadenizle bendeniz o işi yaptım. Artık yapamazsınız” diye bir baba nasihatı verdi.
Vâkıa ilk önce çok kızdım, fakat bilahare “Bülbül” manzumesi bu söze hak verdi.
Şiir Yahya Kemal ile bitmiyor, burası muhakkak, ama ben bu işi pek beceremiyorum."
Tanpınar'ın Mektupları / Ahmet Hamdi Tanpınar
Hazırlayan : Zeynep Kerman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder