Zamirler içinde

Güz mü bana esridi
Ben mi yakalarında kalakaldım

İstanbul uzaklığında hayretim
Kış yalnızlığında ferman
Bütün kelimat zamir
Zamirlerin hepsi sen
Ben derken aşka bükülüyor b
B bir açmazın adına konuyor birden

Sen saçınla örtüyorsun geceyi
Işık olmadan mı daha iyi görüyoruz
Göz mü kokuyoruz güz güz
Dalda unutulmuş ceviz tereddütünde
Ne biliriz belki Allah
Daha güzel kapılar açar
Güz güzellemesi dilimizde

Bu sallanan şiirin sonra
Ellerinde iki elma iki sevgili
Sevgilim ellerinde elmalar
Ellerin ve Sen
Tekebbür bilmez bir ölümün
Tam ortasında okunursun

Seni kim bilir, kim bilir
Zamirler içinde kalmışken