"Eskiler" dendi mi aklımıza ebemiz, dedemiz gelirdi ve onların biriktirmiş oldukları tecrübe hikmetlerine kulak verir, günün birinde bu sözlerin acayip bir şekilde işimize yarayacağını, taşın gediğine konması gibi müşküllerimiz hususunda meselemizi halletmesini beklerdik.
Öyle de olurdu.
Mesela havaya bakar, sıcacık bir kış öğlesine aldırış etmeden "kar geliyor" derlerdi. Ukala burunlarımız havada, "hıh" derdik. "Karmış." Akşam olmadan kar kuytulara varıncaya kadar yerini alır, ayazını yedekler, tipisini yaran kılar ve "bizimkiler"i haklı çıkarırdı.
Şimdi o eskiler kalmadı. Ya çoğu rahmeti rahmana kavuştular ya da "modern" yaşam tarzına kanalize olarak "tecrübe hikmeti"nden uzak kaldılar. Artık hava durumunu ebe-dedemiz değil meteoroloji yapıyor. Kuru, yavan, mekanik, resmî, uzaktan...
Ebemiz-Dedemiz meteoroloji olmuş.
Vay bize!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder