Ne senin reçetelerin ne mevsimlerin eczası okşuyor kararan ruhumu.
Ben karardıkça kardan kaçıyor bulutlar, ayaz sokuluyor koynumdan içeri, ellerim yalnızlığın kapısı...
Doktor, sen ilm-i tababet ile iştigal ederken kaç baharı saydın ömrüne yürüyen?
Ömür hasta, kelam nakıs, aşk berhava Doktor.
Ben susarım Doktor, erbabı konuşur ara sokaklarda:
"Silin adımı listenizden, yokum; aslında bir oyun olan kavgalarınızda ve aslı bir kavga olan oyunlarınızda. Kirli sevinçlerinize ortak etmeyin beni. Gözyaşlarınızı da paylaşmıyorum. Yalan övgülerinize ihtiyacım yok. Gıyabımda kesinleşmiş hükümler verin.
Bir sürgün nereye sürülebilir? Gölgeler kelepçeye vurulur mu? Çekilin, yürümediğiniz yolları(mı) kirletmeyin.!" Dostoyevski - Suç ve Ceza
Doktor yaz reçeteni.
Asi olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder