Niyet

Miladı yırtıp attık güvercin kanatlarından. Zamana tütsüler dökülüp kafiyelere yaranmayacak artık. Kimse. Hiç kimse ne olup bittiğini anlamayacak. Yalnız gizemi kalacak heyecan ve tecessüs sahibi insanlara gecenin. Uygun adım yürüyüşler, hep bir ağızdan marşlar söylenmeyecek. Çünkü çok gizli aşkların ihanetine yöneldi takvim yaprakları. Bahar, yalancı çehresini fırlatıp attı bir yana. Bakire sevgililer anne oldu yabancı babalara. Bize bu demden sonra hayatın en kıymetli hatırasını, gözyaşları ve efkarlı dumanlarla aramak kaldı.

Uzun ihtilal yürüyüşlerine çıktı insanlar. Eskiyi masamızın üzerine koyan şarkılara, kurşun sıkıldı. Güller aktı kanayan yerlerinden. Kimse umursamadı. Umursamadı kimse.

Sevdalansın için gurbete çıktı beyaz düşünceli yeni yetmeler. Alınlarını yönelttikleri sararmış tavanlara gözlerini çivileyerek, sevgilinin gözlerini ve sıcaklığını nakşettiler. Zeytinle açılan iftarlar o kadarla kaldı. Sahurlar bahane edilerek gecelere bekçiler dikildi. Uyuyan insanlar hor görüldü pembeleşen şafaklarda. Gazelhanlar susmuştu.

Kimi insanlar harfleri sesli konuşmaya niyet etmişti.

Hala aynı niyette sabit kaldılar üzerinden ömre bedel geçen zamanlardan sonra. Niyetleri önemliydi ve felaha kurtuluş anahtarı olarak bellediler niyetleri.

Başlarını yıkarak uyudukları okul sıralarında, ayaklarının çözülmeyen buzları ve içlerini titreten yalnızlıklarına rağmen aynı gurbetin gençleri, geceden sarkan elleri ile umudun ve niyetin eteklerinde, birkaç kişilik isyan yürüyüşlerinde ısrar eylediler, karar kıldılar.
Bütün yürüyüşler gibi…
Bitmeyecek bir yürüyüş için…
Sona ve sonuna kadar niyet.