Normal (mi)

Her şey yavaş başlıyor, küçük adımlarla yürüyor, masum görünüyor ve birden her yerde ortaya çıkıyor. Çabucak alışıyoruz. Çabucak kabulleniyoruz. Çabucak...

Şöyle:

Adına "yıldız" denilen vitrin ürünleri kişiler kıyafetleri, davranışları veya aksesuarları ile topluma servis ediliyor. Toplumun kabulü veya reddi değil kasıtları. Belki berrak suya kirli su karıştırmak. Belki daha beteri... Bu giyilir mi diyor belki  birileri gördüklerinde. A ne alaka... Tevbe tevbe...

Sonra birden şehrin atardamarlarında karşınıza çıkıyor o saçma sapan kıyafet. Bir erkekte küpe. Dazlakları tanımlayan tıraş. Ve kolda kocaman bir dövme...

Birden yayılıyor her yere.
"Normal" bir şey oluyor.
Ve sonra;
Çocuklarımızda yüz yüzeyiz...

Okulda çocukların birkaçında gördüm.
"Hayırdır" dedim, "Ne iş?"
"Geçici zaten hocam" diye geçiştirmeye çalıştılar.
Kiminin ensesinde, kiminin kolunda, ellerinde. Yaptırma cesaretlerine rağmen hâlâ saklamaya çalışıyorlar.
Burası "mazbut" bir şehir.
Ya metropoldekiler?..

Masum adımlarla başladığını sanıyoruz. Yol aldıkça tükenir diyoruz. Ya da geçer...

Delip geçiyor.