Sayısız gün

Akşama kadar rukûya koştu ağaçlar.
Saçını başını yolan divaneler gibi ağaçlar delicesine salındılar, çabaladılar, çırpındılar...
Rüzgar.
Sayısız günden kopup geldi rüzgar.

Hep geldi, hoş geldi.

Rüzgâr

Uçurtmamı rüzgâr yırttı dostlarım!
Gelin duvağından kopan bir rüzgâr...
Bu rüzgâr yüzünden bulutlar yarım;
Bu rüzgâr yüzünden bana olanlar...

O ceviz dalları, o asma, o dut,
Gül gül, mektup mektup büyüyen umut...
Yangından yangına arda kalmış tut.
Muhabbet sürermiş bir rüzgâr kadar.

Sezai Karakoç