Sahne I
Kaldırım. Kilitli taşlardan. Kaldırımın döküldüğü cadde işlek mi işlek; vızır vızır geçen araçlar, koşturan insanlar. Kaldırım mı daha kalabalık, cadde mi? İzaha muhtaç. Bir çocuk. Siyah gözlü, siyah uzun kirpikli, siyah saçlı. Beş yaşlarında. Kinetix marka spor ayakkabı ayağında. Üzerinde mont, başında takımının logosu ve renkleri olan şapka. Mevsim kış. Zemheri ve fakat yağış yok, kuru ayaz. Ağızlarda buhar. Eli annesinin elinde. Çocuk duruyor. Çocukla bir annesi duruyor. Çocuk, asfaltın kaldırımla vuslat noktasını gösteriyor. Yerde minik bir serçe. Ölü. Ölü serçenin yattığı yerde ağaç yok, çatı yok, bahçe yok. Var olan ölü. Bir serçe. Çocuk, çocukça uzatıyor parmağını kuşa. Anne görüyor. Annenin siyah, iri gözleri daha da büyüyor. Kocaman, dehşetle bakan gözler. Çocuğun işaret parmağını kavrıyor anne. Bir çığlık salıveriyor şehre. Görenler duyuyor, duyanlar görüyor. Şehir duyuyor. Manzara dehşet, vak’a müthiş, şahıslar perişan…
Sahne II
Kadın, çocuğu bağrına basmış ağlıyor. Çocuk da ağlıyor. Sanırsınız kuşa ağlıyor. Anne ve çocuğun başında şehrin insanı. Yaşlı, genç, bay, bayan, dede, nine… onlarca insan. Kiminin eli, hayretle açılan ağzında, kiminin gözleri nemli. Sinir krizine girmek üzere olanlar var. Hızlı hızlı tespih çekenler, felak ve nas surelerini okuyanlar, tırnaklarını yiyenler… arabaların rüzgarıyla ölü serçe kaldırıma doğru esniyor. Kalabalık. Gittikçe daha kalabalık. Herkes, ama herkes dehşetli gözlerle ölü serçeye bakıyor. Serçenin kanadı rüzgarla titreyecek olsa toplu katliam yaşanası kaldırımda. Cep telefonlarına uzanıyor eller.
Sahne III
15 dakika sonra. Resmi plakalı bir araç geliyor. İçerisinde beyaz tulumları ile adamlar. Ellerinde eldiven, başlarında başlık, maske. Kaldırımdaki kalabalık görevlileri görünce seviniyor. Gözlerine yansıyor sevinçleri. Afetin geçtiğini, serinliğe ulaştıklarını düşünüyorlar. Bir ferahlık kaplıyor içlerini. Radyoaktif sızıntıya müdahale edercesine yaklaşıyor görevli. Kaldırım kenarında ölü minik serçe. Trafik duruyor. İnsanlar pür dikkat. Yaklaşıyor görevli. Tedirgin, ürkek. Minik ölü serçeyi kuyruğundan tutuyor. Çok tehlikeli bir nesneye gösterilen azami dikkat yansıyor hareketlerinden. Çocuk şaşkın, anne sevinçli, kalabalık memnun. Aracın arkasındaki mahfazaya konuyor ölü serçe. İtlaf edilecek. Şükür diyor herkes. Kahramanca uğurlanıyor görevliler. Kalabalık, alınlarına biriken teri siliyor. Dağılıyor kalabalık operasyonun başarısını kutlayarak. Çocuk şaşkın. Trafik tekrar akıyor.
Sahne IV
Aynı yer. Birkaç dakika sonra. Otobüsün çarptığı bir minik serçe, cansız bedenini bırakıyor yere. Annesinin elini sıkıca kavramış bir çocuk geliyor…
1 Eylül 2014 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder