Buluta yüklemek anne yüzünü.
Bulutlardan almak beyazın koyusunu, annenin nurunu...Anne.
Masumiyeti ispat edilmiş bütün kelimelerin iftihar vesilesi; gece karanlığına düşmüş kirli kelimelerin iltica mercîi.
Anne ve dağ. Kar ve beyaz. Düş ve gerçek. Sıcak ve samimiyet. Aşk ve vefa. Yer ve gök. Su ve toprak. Yaz ve kış. Ben ve...
Bulutların bercestelerine kulak kesilen Erciyes, bulutlarla ses uzatıyor İstanbul'a, Endülüs'e, Mekke'ye, Mağribe, Maşrıka...
Ben dizleri dibindeyim de Erciyes makamına sağır yazmışlar adımı.
Oysa ben hep Anne aşkıyla bakıyorum Erciyes'e.
Ben Erciyes Anne. Sımsıcak. Elleri böğründe. Kalın harflerin köşelerine sığınmış sırlarla beyaza soğuk soluyan...
---
Foto: Hayrettin Oğuz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder