Çocuklar uykusuz

Kışın koynuna sokuluyor sessiz kelimeler.
Uzaklara düşüyor aksi mutluluğun.
Ses ile beyaz, soğuk ile hüzün müteradif dünyalarda.

Çocuklar büyümüyor birden.
Birden kirleniyor.
Ellerinde ölüm.
Denizin derin koynunda.

Nefes alıyoruz. Derin derin. Çocukların nefesi de gırtlağımızda. Hançeremizde siyasi sloganlar, skorlar, gündelik telaşeler...

Her gün bir yere düşüyor bombalar. Adını ajanslardan öğreniyoruz: Misket, varil, kimyasal... Bombaların düştüğü yerde çocuklar: Hiç birinin adı yok. Hepsinin acısı çok. Modern dünyada sükût.

Kışın ölüm nasıl olur üşüyen çocuk ayasında?
Yazın ölmek?

Uyurken ölüyor çocuklar.
Çocuklar uykusuz.

Dünya!..