Kuşlar Uçuyor

Hayat kısa,
Kuşlar uçuyor... Cemal Süreya

Kuşlar uçuyor. Japonya semalarında Amerikan ağır bombardıman uçakları. İmparatorun ülkesinden yangınlar yükseliyor, çığlık çığlığa ağaçlar, kuşlar ve insanlar... Ölüm metaforu koynunda kısık gözlülerin. Kuşlar uçuyor.

Kuşlar uçuyor. Kirli ceketlerinin iç cebinde umut saklıyor asgari ücretli işçiler. Kâh piyango biletleri kâh hükûmetle yapılan asgari ücret tespit komisyonundan dudakları arasından yayılacak ışık cümleleri. Ümit, fakirin ekmeği. Dağlar zenginin.

Geçinir bir dilim ekmekle fakir
Yedi iklimi yeyip doymaz emir Taşlıcalı

Kuşlar uçuyor. Kış yaman. Aşk açmaz. Gönül uslanmaz. Komşumuz Ortadoğu gözyaşı tükenmiş anne. Anneler anlıyor bir tek Kudüs'ü. Bir de annesiz çocuklar. Annesiz kuşlar. Dünya noel çıkmazında. DÜnya tıkınmakla hemhal. Afrika kara ve aç. Ortadoğu annesiz ve me'yus.

Kuşlar uçuyor.
Hayat çok kısa.
Ne şiir bitiyor ne acılar.
Ne ellerinden tutabiliyoruz İsmet Özel'in ne Zarifce yürüyoruz.
Özlemek ve "Adam sende"lerle dolduruyoruz mesai çetelelerini.
Cehlimiz kendimiz kadar büyük.
Kuşlar uçuyor.
Okyanuslarda bir gamlı füze,
Esrik bir bombardıman Mezopotamya'da,
Borsa endeksi, şımarıklık, arsızlık, akşam ne yesekler, üç ihtimalli maç...

Kuşlar uçuyor,
Hayat kısa.
Kuşlar bunun neresinde?