Sabahtan akşama, akşamdan sabaha kenar mahallelerden kenar mahalleler doğuyor. Yeni yollar, yeni kooperatifler, yeni imlâ kuralları, yeni yorgunluklar, yeni isyanlar, yeni çaresizlikler, yeni yağış sistemi, yeni ülkeler, yeni ölümler... Aşırı kurak bir yüreğe bakıyoruz günlerce. Bu yeni değil. Dört bir yanımızdaki ihanetler de.
Betonlar büyüyor. Arz daralıyor. Aşklar?..
Birden çoğalıyor ışıklar. Birden kararıyor ışıklar. Yaşlılar güne bakmaktan korkuyorlar; Gün ecel ile kol kola. Düne bakacakları cesaretleri ise çoktan göğe çekildi. "Bir zamanlar buraları..." diye başlayan cümleleri, herkesi korkutuyor. Bir zamanlar kim gençti, kim taşı sıksa suyunu çıkartırdı, kim?.. Sonra kırışık ve titreyen elleriyle digital dünyaya veryansın ediyorlar. Mezar, kabir, seng-i musalla... Kesişen yollar yeniden sinemalarda.
Yalnızlıklar büyüyor. Kalpler daralıyor. Çocuklar?..
Ne kısraklar ne aygırlar gidecek yol bulabiliyor. Yollar göğe çekiliyor. Ne bir iz ne bir eser. Ufuk yok. Dağ yok. Deniz yok. Yol yok. Karanlık. Baharda eriyen karlar yok, baharda kuruyan sular var, göller var, acılar var, ölümler var. Bir de Yemen. Bir de bütün coğrafya. Obur insanlar ellerinin eriştiği her şeyi kurutuyor. Hayallerimizi mesela... Mesela yarınlarımız... Mesela...
Kuşlar şaşkın.
Bulutlar yönsüz.
Şehirler büyüyor.
Vaziyet bu azizim.
YAN NOT: Menfi mi buldunuz?
Olabilir.
Yine de şu nükteye kulak verelim o halde:
Köyün birine yol yapılır.
Biri der: "Güzel oldu ama virajlı."
Diğeri: "Virajlı ama güzel."
Netice?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder