'Sen ve yağmur.
Başa dönemezsiniz.'
[İsmet Özel /Of Not Being A Jew]
Niçin bir eski yapı bedenimi düşündürüyor? Neden yüzlerce yıla meydan okumuş bir koca çınar, bir yandan yaşarken bir yandan için için çürüyerek suratımın tam ortasına kırbaçlar vuruyor? Nasıl oluyor da birkaç mısra, birkaç kuru yaprak, aynada batan güneş sırtımdaki yükü artırdıkça artırıyor? İkinci Yeni'nin alışılmamış bağdaştırmaları kadar muhal değil yaşadıklarım. Başa dönüş yok. Yeniden başlamak yok. Hülasa yok. Güller açar. Zambaklar, manolyalar, fesleğenler açar. Açar ve gider. Gitmek her zaman farz-ı ayn...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder