Ne zaman baksam şehre
Dil susar kül akar
Işık dökülür mevsim kayar
Sözü sevda bilirim
Gün yanarken
Gün kanarken
Ne zaman şehre baksam.
Boğumsuz satıh bocasıdır ışık
Anbean üzerime sarkan
Şehirden daha karmaşık
Minarelerde selâ: Aşk.
Ne zaman şehre baksam
Kıstıkça yaklaşır gözlerim
Uzağa gül kokusu Günsüz şehre baktıkça yaprak
Uzadıkça uzar korkusu
Şehir ölü mekân
Ben baktıkça şehre.
Kanla yur ellerini şose
Üstünden geçer kahır
Üstünde dağlar
Şehre bir bakan pişman
Şehri bir yakmayan
Ben şehre bakmasam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder