Her kar sonrasının malum hâli. Bilgiç ihtiyarların klasik cümleleriyle konuşmak gerekirse: “Bu kadar karın böyle ayazı olacak elbet.”
Şükür kar var. En azından şöyle başımızı çevirip bembeyaz elbiseleri içerisindeki dağları görebiliyor, güneşle parlayan kıvrımlarına bakıp pencere gerisinden, dizimizde battaniye ile halimize şükredebiliyoruz.
Ya karsız bir ayaz düşseydi nasibimize?
Dışarısı kar ve ayaz.
Böyle zamanlar içe dönüştür. Eve, kendimize, hayale, kitaba…
Kitaplar en yakın dostlarımız. Dar alanda geniş ufuklara açıldığımız liman. Altına sığındığımız koyuca serinlik.
Dünya yıkılırken sırası mı şimdi börtü böcekten; kardan yazdan; belki aşktan özlemden bahsetmenin. Evet sonuna kadar evet. Doğalgaz beklesin. Avrupayı felç eden kış orada dursun. Mit operasyonunda kim ne umdu, ne oldu dursun hele.
Dünya dönüyor.
Her şeye rağmen her şeyle birlikte.
Ve içinde nice kıymetlerle dönüyor.
Devamı (Vay be reyting düşkünü siteler gibi oldum)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder