Kurduğumuz cümle yeni bir dünya değil

Yazar, kendisi için tutar günlüğü.
Niçin?
Şu veya bu sebeple, bir yığın.
Albenili cümlelerle birçok mazeret ve izah cümlesi kurabiliriz.
Mesela: "İnsanın içini dökmeden edemediği dakikalar olur"la başlayan cümleler kurabilir ve şu sonuca bağlayabiliriz yargımızı: "Onun içindir ki insan, hele bir yazarsa masanın başına geçip kalemi eline almadan edemez."
Yargı tamam.

Yazar kendisi için tutar günlüğü.
Hâl ve kelamdır.
Uzatmanın manası yok.
Cuma sonrası gün batana kadar bahçede didinmenin, elmaları budamanın, toprağı bellemenin, düzeltmenin, kıska ekmenin ve sonrasında nakavt olarak akşama kavuşmamın kime ne faydası olacak?
Benim yaptıklarımdan kime ne?

Kişi kendisi için tutar günlüğü.
Ayrıca.
Çok sıkıntılanmanın da gereği yok.
Herkesle, herkesin içinde, herkesin göğü altında, "kendimizce" yaşıyoruz.
Kurduğumuz cümle yeni bir dünya değil.

Belki bir kâkül belası:

"Bir kâküle meyletti gönül geldi bu hâle"

Öyleyse ne imiş yârenler:

"Ay ışığında ceviz silkelenmez"