Merhaba yapayalnızlık.
Yalnız değil, yalın hiç değil, yapayalnızlık.
Elin erişememesi, yüreğin ses verememesi, sızının böğürden atılamaması...
Yapayalnızlık.
Dünyanın orta yerinde yaslandığım yalnızlık.
Duruyor.
Durmuyor, kahır kelimeleriyle burgaç kılıyor acıları, paslı çivilerle sökülüyor mutluluk. Kör dünya. Kör yalnızlık. Kör karanlıklarla kor sızı.
Uzak diyarların dilsiz yalnızlığına tenimin rengiyle hasımlar birikiyor. Ne alnımdaki izden tanınıyorum ne dilimdeki kelimelerden. Susmak, yalnızlık alfabesi. Susmak, sessiz harfler müçtemilatı. Susmak, sessizce söylenen türkü, içlice dua, eylemsiz direnç...
Sus.
Ağaç yalnızlığı kadar sus.
Ne gök ne yer; ne kar beyazı ne gök beyazı. Susmanın rengi kopkoyu siyah. Yapayalnız siyah...
Foto: Hayrettin Oğuz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder