Ne Orhan Baba var şimdi ne bir başkası...
İşporta tezgahlarında mahalleyi ayağa kaldıran seyyar satıcılarla göğe kaldırıldı şarkılarımız.
Bir ağaç, bir şarkı, bir yeni yetme resmine bakıyorum yaza yaslandığım iklimlerden.
Çay kekremsi, şarkılar cazgır, insanlar gecesiz.
Sonra her şey normale dönerdi diyemiyoruz gazete manşetleri altında. Ayaklarımız dibinde sınırsız kelimeler. Tenimizde harp malulü harfler.
Bir suyu unuttuk uzun yollarımız döşeğinde.
Bir şarkıya sustuk gece ötesinde.
Susku bahtiyar.
Uzak gelmez şimdi bize.
Biz kendimize uzağız.
Şarkı gelmez bize.
Şarkı diner.
Uzak kelimelerle birden: Şarkı biter.
Şarkısız hangi gök boyanır şimdi?
Bir sese geldim, oturdum şimdi.
Yeniden başlayabilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder