Duyuyor musunuz?

Kalbin kelimeleri yoktur. Kalbin dili sükuta çalar, kalp kalbe konuşur. Kalbi olana konuşur. Kalbi olan budur.

Zamanın kelimeleri kah serttir kah alabildiğine yumuşak.
Zaman, bazen suratımızda patlatır kelimelerini bazen kulağımıza fısıldar.
Zaman, hacelerin hacesidir ki gölgesi daim önüne düşer.

Bir vav teslimiyetiyle yüreğimiz.
Zamana hürmet, kalbe şükür.
Elimizden tutana dua.

Ağaç konuşmazmış.
Kim diyor?
Taş konuşur, su konuşur, güneş konuşur, sütun konuşur, gölge konuşur...

Konuşamayan dudaktır aslında.
Dudak dediğin sese muhtaç.

Kalp?

Verin kulağınızı.

Duyuyor musunuz?