Yağmur, teyemmümü bozar

Nisan.
Pazar.
Rüzgar.
İçte dingin bir liman: Ev
Elhamdülillah.

İşler bekleyebilir: Bağ bahçe, yazı kalem, seçim siyaset...
Vakti şeriflerin kıymetini bilme sırası.

Nisan.
Pazar.
Rüzgar.
Ufukta önce kokusu, sonra görüntüsü ile yağmur.

Yağmur, teyemmümü bozar.
Yani dünyevi şeylerden, boş gailelerden, vesveselerden kurtarır yağmur.

Şöyle bakmalı:
Al-i İmran suresi 189-191. ayetler: “Göklerin ve yerin hükümranlığı Allah’ındır. O’nun her şeye gücü yeter. Göklerin ve yerin yaratılışında, gece ve gündüzün birbiri ardınca gelip gidişinde, akl-ı selim sahipleri için gerçekten açık ibretler vardır. Ayakta dururken, otururken, yanları üzerinde yatarken (her vakit) Allah’ı ananlar (şöyle derler): Rabbimiz! Sen bunu boşuna yaratmadın. Seni teşbih ederiz. Bizi cehennem azabından koru”

Ve şu, modern insan kardeşlerim:

Ne zaman yağmur yağsa Efendimiz (sav) dışarıya çıkar, mübarek göğsünü açarak yağmurla adeta kucaklaşırdı. Bunu sahabelerine de öğütlerdi. Bunu niye yaptığını soranlara yağmura atfen: “Bu az önce Rabbiyle beraberdi, bunun Rabbiyle ahdi yeni!” derdi.

Bildin mi?
Yağmur Rabbimizin yanından geliyor, onun ahdi çok yeni!

Öyleyse her şeye biraz müsaade. Şu mübareği tefekküre yol açalım.

"De ki: suyunuz çekiliverse, söyleyin bakalım, size kim bir akar su getirebilir?"

Nisan.
Pazar.
Rüzgar.
İçte dingin bir liman: Ev
Elhamdülillah.