Adımın Son Harfi

Adımın son harfinden başlıyorum yaşamaya
Girizgâhım harcıma karışan gül teri değil
Sıfırları anlamsız maaş bordrolarıdır belki
Belki ben rengini kaybetmiş bir gecenin
Boşnaklaşan öfkesiyim şiire.

Adımın son harfinden başlıyorum susmaya
Geçmiş, kara gözlerle irtibatlıdır.
Sustum, yıllarca sustum, susmak okumaktı
Müflis bir tacirin susmalarını duymaktı.
Ültimatomlarla yoğrulan mesailer
İsyan eker gece gündüz
Nedametlerin satır sonlarına.
Çocukluğum geçerdi çocukların gözünden
Kiraladığım bisikletlerle kırlarda meydan okurdum
Dünyalarca dayak yerdim babamdan.
Yatar uyurdum, bisikletim olurdu rüyamda
Uyanır ve kuş uçurduğum
Evi gibi dedemin
Yıkılırdı dünyam.

Paltosundan sızan ürkeklikle
Yakasından koparıp esrik rüzgârları
Silinmiş satırlar kılıyorum aşka.
Kör aynalar değilim gözlerin bakmaya korktuğu

Adımın son harfinden başlıyorum yıkmaya
Gelişi güzel değil aykırıyım belki
Üzerime yıkılan kirli dünyaya karşı...